پورشیب:
فهمیدم برای مسؤلان یك بار مصرف هستیم
دفاع شخصی: کاپیتان تیم ملی کاراته پس از نرسیدن به سهمیه المپیک سکوت خودرا شکست و از برخی اتفاقات و بی توجهی ها شدیدا گلایه نمود.
ذبیح الله پورشیب در گفتگو با ایسنا، درباره از دست دادن شانس حضور در المپیک توکیو در رقابت با سجاد گنج زاده، اظهار نمود: ابتدا برای دوست خوبم آقای گنج زاده که یکی از بهترین های سنگین وزن جهان است و احترام زیادی برای او قائلم، آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم تمامی بچه های تیم ملی در توکیو به روی سکو بروند تا بار دیگر شاهد موفقیت کادر فنی، بچه ها و فدراسیون کاراته ایران باشیم. همینطور امیدوارم نفراتی که در گزینشی پاریس به میدان می روند به سهمیه المپیک برسند و به خصوص دوست خوبم امیر مهدی زاده با دست پر به ایران بازگردد و المپیکی شود.
*غم بزرگی در سینه دارم
کاپیتان تیم ملی کاراته اضافه کرد: حقیقتا من تلاشم را کردم اما سرنوشتم اینطور رقم خورد. در این چند روز خیلی شرایط سختی داشتم. نا امید نیستم اما واقعا چند روزی است غم بزرگی در سینه دارم چون که خیلی تلاش کردم، زجر کشیدم، در ۲ رویداد آخر که در ترکیه و پرتغال بود با کتف پاره مسابقه دادم اما در آخر به هدفم نرسیدم. متاسفم که بی عدالتی در فدراسیون جهانی کاراته سبب شد به المپیک نرسم. من فقط درباه شخص خودم صحبت می کنم و با این که خیلی ها درباره حضور مشترک من و گنج زاده در یک وزن صحبت هایی را مطرح می کردند، خدا شاهد است هیچوقت درباره این مورد فکر نکردم و همیشه گفتم ما هر دو در حال تلاشیم تا به هدفمان برسیم. هیچوقت از خدا نخواستم نتایج دیگری را برای آقا سجاد رقم بزند و حتی این مورد به ذهنم هم خطور نکرد. همیشه پیش خودم گفتم با همه وجود تلاش می کنم و او هم بعنوان دوست و رقیب تلاش می کند.
*امیدوارم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد
وی تصریح کرد: همه بچه ها شایسته حضور در المپیک هستند. من هم همیشه سخت جنگیدم و هیچوقت کم نیاوردم اما نمی توانیم جلوی سرنوشت را بگیریم. همیشه پای باورهایم هستم و به آنها در هر شرایطی ایمان دارم. وقتی تلاش می نماییم باید نتیجه را دست خدا بسپاریم. من رنک یک جهان در وزن ۸۴- کیلوگرم، نفر اول قاره آسیا و نفر دوم المپیک با اختلاف امتیاز نسبت به رقبایم هستم اما به المپیک نرسیدم، خب این برای فدراسیون جهانی اصلا خوب و عادلانه نیست. امیدوارم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد.
*اسیر سیاست های کثیف فدراسیون جهانی شدم
پورشیب افزود: همیشه سرم را بالا می گیرم و به خودم و تلاشی که داشتم افتخار می کنم. من در تاتامی جنگیدم و هیچوقت کم نیاوردم. بروید آمار را ببینید، حریف ترکیه ای که نفر یک رنکینگ است در ۴ مسابقه بیشتر از من حضور داشت، یعنی می توانست حدود ۴۰۰۰ امتیاز اختلاف داشته باشد اما فقط ۶۰۰ یا ۷۰۰ امتیاز بیشتر از من دارد و بخاطر آن به المپیک رسید. من سرم را بالا می گیرم چون که هیچکس نتوانست من را در این راه شکست دهد. من فقط اسیر سیاست های کثیف فدراسیون جهانی شدم و سرنوشتم بیرون از تاتامی رقم خورد. فدراسیون جهانی هر سال قوانینش را تغییر داد و من با ۲ طلای تورنمنت ترکیه و پرتغال باید المپیکی می شدم اما تغییر مداوم قوانین سبب شد بسیاری از کاراته کاهای دنیا که با من تماس می گرفتند بخاطر این اتفاق شوکه شوند. بخاطر این هاست که می گویم سیاست فدراسیون جهانی کثیف بود و به من ضربه زد.
* به احترام بزرگتر ها و دوستانم چیزی نمی گفتم
دارنده ۲ مدال برنز جهان، ۲ طلای آسیا و طلا و برنز بازی های آسیایی، تصریح کرد: همه بچه ها و مربیان من را می شناسند و می دانند کسی نیستم که تحت هیچ شرایطی در میدان و تمرین کم بگذارم. همیشه تلاش کردم و هیچوقت صدایم درنیامد، نه این که چیزی نمی فهمم، همه چیز را می فهمیدم اما سکوت کردم و فقط جنگیدم. خیلی چیزها را در این زمان فهمیدم اما به احترام بزرگتر ها و دوستانی که برایشان احترام قائل بودم، چیزی نگفتم. خیلی چیزها برایم روشن شد، فهمیدم چه کسانی قلبا با من بودند یا فقط در ظاهر دوستم داشتند. در آینده خیلی چیزها گفته می شود و حقایق روشن خواهد شد. من تلاشم را کردم، با درد و صدمه هم کم نیاوردم. هیچوقت باختم را گردن داور نینداختم، فقط ۳ سال پیش که در بازی های آسیایی داور ۱۲ امتیازم را پایمال کرد انتقاد کردم. در این زمان خیلی اتفاقات برایم افتاد که حرفی نزدم.
*شرایط من و حریف ترک برابر نبود
وی در پاسخ به این سؤال که آیا با عنایت به ۴ اعزام بیشتر آکتاش ترکیه ای به مسابقات، اعتقاد دارد در این باره کوتاهی شده یا خیر، اظهار داشت: آکتاش به ۲۳ مسابقه و من به ۱۹ مسابقه اعزام شدیم. نمی گویم کوتاهی شده است، تا آنجا که شرایط اجازه داده به مسابقه اعزام شدیم اما خیلی ها فکر می کنند من در شرایط برابری با حریفانم بودم، در صورتی که اصلا اینطور نبود. البته در زمانیکه آقای طباطبایی رئیس فدراسیون بوده ما به تمام مسابقاتی که نیاز بود اعزام شدیم و مشکل از سوی او نبوده است. دور از انصاف است بگویم او اهمال کرده اما فقط می خواهم بگویم شرایط برای من و حریف ترک یکسان نبود و وی در ۴ رویداد بیشتر از من حضور داشت.
*خیلی ها سنگ جلوی پایم انداختند
پورشیب در ادامه گفتگو با ایسنا، با انتقاد از برخی بی صداقتی ها در برابر خود، اظهار داشت: در این راه سخت خیلی ها را شناختم. کسانی که ما را تنها گذاشتند، برای ما حاشیه درست کردند، سنگ جلوی پای ما انداختند. کسانی که دوست نداشتند من مدال بگیرم و کارهایی کردند تا از شرایطی که داشتم دور شوم. افرادی که اصلا روراست و صادق نبودند. بعدها همه این ها به وقتش گفته خواهد شد. دیوار و ستون من خیلی محکمتر از این حرف ها بود که بخواهند من را زمین بزنند. همیشه سکوت کردم و فقط آنها را به خدا و وجدانشان واگذار می کنم.
* برای یکسری از مسؤلان واقعا متاسفم
کاپیتان تیم ملی کاراته اضافه کرد: فهمیدم مسئولین محترم ما فقط برای مدال است که چند صباحی ما را می خواهند. فهمیدم اینجا اگر نفر اول باشی و مدال بگیری ارزش داری وگرنه هیچ ارزش و احترامی برایت قائل نیستند. خیلی متاسفم برای یکسری از مسؤلان که ورزش ما دستشان افتاده است.
*مسئولان فقط دنبال نتیجه هستند و مدال می خواهند
وی در پاسخ به این سؤال که آیا حمایت مسؤلان ورزش از کاراته ناکافی بوده است، اظهار داشت: حمایت ها همیشه کلی بوده است. در شرایطی که یک ورزشکار شخصا احتیاج به حمایت داشته، دیده نشده است. حمایت ها فقط مالی نیست و بخشی از آن دادن روحیه و انگیزه است، وقت هایی که یک ورزشکار احساس ناراحتی دارد و آرامش می خواهد، آنها فقط دنبال مدال و نتیجه هستند. کارهایی می کنند که آدم از خیلی چیزها زده شود.
* ماندن در جاییکه احترام نداری فایده ای ندارد
پورشیب تصریح کرد: وقتی می بینی در جایی قرار داری که احترامی وجود ندارد، قدر تو را نمی دانند، فقط می خواهند از تو استفاده کنند، برایشان یک بار مصرف هستی و فقط باید مدال بیاوری، دیگر ماندن فایده ای ندارد. متاسفانه ما برای برخی ها فقط ابزار شده ایم. هر کسی ادعای پشتیبانی از ما را دارد بیاید حرف بزند. آیا کسی در دوران کرونا حال ما را پرسید؟ وقتی صدمه دیدم یا مشکل داشتم کدامشان آمدند بگویند مشکلت چیست؟ نه مسؤلان ورزش و نه مدیران استانی، هیچکس! همه می دانند من کسی نیستم از صدمه دیدگی بنالم اما ۲ تورنمنت آخر در ترکیه و پرتغال که مدال طلا گرفتم را با شانه پاره به میدان رفتم. ده روز مانده به مسابقات ترکیه گرفتار پارگی از ناحیه شانه شدم اما به پزشک گفتم به مربیان چیزی نگوید مبادا سبب تضعیف روحیه مربیان، تیم و خودم شود. هر روز کار درمانی ام را هم انجام می دادم و فقط دکتر لشکری و دکتر نصر فیزیوتراپ تیم ملی در جریان بودند. به آنها گفتم نگران نباشید من با همه وجودم می جنگم. حتی به من گفتند کتفت را در مسابقه بالا و پایین نکن، آن هم در رشته ای مثل کاراته که دست ها و بدن دائما در حال حرکت هستند. خب اصلا کسی متوجه وضعیت من شد؟ نه. می دانید چرا؟ چون فقط وظیفه ما این است که نتیجه و مدال بگیریم.
* فهمیدم برای مسؤلان ورزش یک بار مصرف هستیم
وی خاطرنشان کرد: در این چند روز واکنش ها را دیدم، حمایت ها و برخوردها را دیدم و فقط این را فهمیدم که ما برای مسؤلان ورزش یک بار مصرف هستیم و فقط باید مدال بگیریم تا شاید سراغی از ما بگیرند. اگر واقعا می خواستند پیگیر حال کسی باشند، آنقدر جستجو می کردند تا طرف را پیدا کنند. در این چند روز فهمیدم فقط برای المپیک مهم بودم. ۱۶ سال است برای تیم ملی ایران مبارزه می کنم و همیشه افتخار می کنم که پرچم ۳ رنگ ایران روی سینه ام است، سرم را همیشه بالا گرفتم اما در این چند روز واقعا به حال برخی ها تاسف خوردم و از این نگاه ابزاری ناراحت شدم. فهمیدم هیچ ارزش و احترامی برای ما قائل نیستند و کارهایشان فقط ظاهری است. اگر دوست داشتن و احترام از قلب باشد در هر حالتی تو را پیگیری می کنند، این را نه در مسؤلان و نه در دوستان نزدیکم ندیدم! فهمیدم در این مملکت باید فقط به فکر خودت باشی. خیلی دلم پر است و اگر در این زمان حرفی نزدم مفهوم اش این نبود که نمی فهمم.
* دست های پشت پرده نگذاشت المپیکی شوم
پورشیب با اشاره به اینکه این روزها هم می گذرد، اظهار داشت: تنها چیزی که می ماند انسانیت است. همیشه شکرگزار خداوند بوده و هستم چون که همواره در زندگی و ورزش در راه درست حرکت کردم، صادقانه جنگیدم اما در نهایت دست های پشت پرده و سیاست های کثیف فدراسیون جهانی نگذاشت به المپیک برسم.
* درباره کوتاهی ها در داخل کشور حرفی ندارم
ملی پوش کاراته ایران، در پاسخ به این سؤال که آیا منظورش از سیاست های پشت پرده در داخل کشور است یا خیر، اظهار داشت: درباره کوتاهی ها در داخل صحبت نمی کنم و به وجدان خودشان واگذار می کنم. هر وقت جنگیدم برای کشورم و مردم عزیزمان بوده و به آن افتخار می کنم.
* موفقیت کاراته ایران در المپیک آرزوی من است
وی در پایان، اظهار داشت: از صمیم قلب آرزو می کنم کاراته ایران با بهترین نتایج از المپیک بازگردد و همه بچه های تیم روی سکو بروند و این افتخار برای مردم، کادر فنی، بچه ها و فدراسیون ثبت گردد. از همه کسانی که در این زمان قلبا کنار من بودند سپاسگزارم و متاسفم از این که نتوانستم آن هایی را که با موفقیت من واقعا خوشحال می شدند را خوشحال کنم.
منبع: دفاع شخصی
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب